ไมอามี่ ที่รัก Miami So Sweet :)

ไมอามี่ ที่รัก

Miami So Sweet :)

© Alan Schein Photography/Corb 

ไมอามี ที่รัก

มันก็น่าแปลกดีนะ ฉันเป็นคนหนึ่งล่ะ ที่ประกาศปาวๆ ว่าไม่นิยมชมชอบอเมริกา ประเทศอะไรไม่รู้ดูกระด้างๆ

แต่ ฉันคงเป็นพวกปากอย่างใจอย่าง เพราะปากบอกไม่ชอบอเมริกา แต่โทษทีที่เคยสารภาพรักกับนิวยอร์กมาแล้ว และเผลอยิ้มให้ซานฟรานซิสโกแบบไม่รู้ตัว ไหนจะยังสนุกสุดเหวี่ยงที่ลาสเวกัส ขลุกอยู่ในพิพิธภัณฑ์ที่วอชิงตันดีซีได้อย่างลืมโมงยาม นั่งชิลล์ริมทะเลที่บัลติมอร์อย่างสบายอารมณ์ และเคยคารวะกับความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติให้แกรนด์แคนยอนและอลาสกามาแล้ว

ส่วน เมืองไมอามี (Miami) น่ะเหรอ ปากบอกเฉยๆ แต่ใจแอบนึกถึงเมืองนี้อยู่เนืองๆ เมืองสบายๆ แบบนี้ใจแวบคิดถึงได้เรื่อยๆ ไมอามีเที่ยวที่แล้วมาแค่โฉบๆ แต่เที่ยวนี้พูดเลยว่าตั้งใจมาก

แถม เที่ยวนี้สบายกว่าครั้งก่อนเยอะ จากที่เคยบินอ้อมโลกถึง 4 ต่อ แต่เที่ยวนี้บินสบายๆ ใช้เวลาน้อยกว่าด้วยสายการบินกาตาร์แอร์เวย์ส (www.qatarairways.com ) จากกรุงเทพไปตั้งหลักที่โดฮาก่อน พักยืดเส้นยืดสายซัก 2 ชั่วโมง จากนั้นบินตรงรวดเดียวจากโดฮาถึงไมอามีเลย สิริรวมแล้วใช้เวลาแค่ 20 กว่าชั่วโมงเท่านั้น

และ ในช่วงพักที่สนามบินฮามัด อินเตอร์เนชั่นแนล แอร์พอร์ต ฉันก็พบว่า สนามบินนี้ช่างอำนวยความสะดวกให้ผู้โดยสารอะไรเช่นนี้ มีทั้งสนามเด็กเล่น มีมุมดูทีวี มีมุมอินเทอร์เน็ตที่มาพร้อมกับกองทัพคอมพิวเตอร์ตั้งไว้ให้กลางสนามบินเลย อะไรไม่ดีเท่ามีฟรีไวไฟ และภายในสนามบินนี่เหมือนช็อปปิ้งมอลล์มาก เพราะมีร้านรวงและแบรนด์ดังๆ รวมถึงคาเฟ่และร้านอาหารเพียบเลย ต่อให้ต้องใช้เวลาต่อเครื่องนานแค่ไหนก็ไม่น่าเบื่อ

พูด ถึงกาตาร์แอร์เวย์ส เขาไม่ได้มีเที่ยวบินเข้าอเมริกาแค่ที่ไมอามีเท่านั้น แต่ยังสามารถบินเข้าออกได้อีกหลายพอร์ต ไม่ว่าจะเป็นนิวยอร์ก วอชิงตัน ดีซี ชิคาโก ฮุสตัน ใครที่วางแผนจะเที่ยวอเมริกาจะบินเข้าเมืองนั้นออกเมืองนี้ได้ แถมบริการบนเครื่องและที่นั่งก็แสนสบาย

เที่ยว นี้ เป็นเที่ยวที่ฉันตั้งใจไปตีสนิทกับไมอามีอย่างจริงจัง ไม่ได้ฉาบฉวยวันครึ่งวันเหมือนเที่ยวก่อน เลยวางแผนเดินสายทำความรู้จักไมอามีอย่างจริงจัง

แต่ ความที่ไมอามีเป็นเมืองใหญ่ และเป็นเมืองท่องเที่ยว การจะหาเรือนพักก็ไม่ใช่เรื่องกล้วยๆ แต่จะกลัวอะไรในเมื่อฉันมีตัวช่วย เลยคลิกเข้าไปในเว็บไซต์จองที่พักอย่างเอ็กซ์พีเดีย(www.expedia.co.th) เขาแยกโรงแรมในไมอามีเป็นโซนๆ เป็นต้นว่าโซนใกล้สนามบิน โซนดาวน์ทาวน์ โซนชายหาด จะค้นหาโดยไล่ไปตามความนิยม ไล่ตามดาว หรือไล่จากราคาของเรือนพักก็ได้ แต่ดีตรงที่มีแผนที่อธิบายเสร็จสรรพว่าอยู่ตรงไหนของไมอามี

พูด ก็พูดเถอะ ราคาเรือนพักในไมอามีทำให้ฉันค่อนข้างสะเทือนใจมาก แต่ทำไงได้ ก็ต้องเฟ้นหาโรงแรมย่านดาวน์ทาวน์ในราคาที่ไม่แพงจนเกินไป เพราะย่านนี้ถึงไม่ติดชายหาด แต่ก็ใกล้กับแหล่งท่องเที่ยวหลายจุดรวมถึงใครที่จะไปครูซในเรือสำราญต่อ โรงแรมย่านดาวน์ทาวน์ส่วนใหญ่มีบริการรถไปส่งที่ท่าเรือด้วย

แล้วไมอามีก็ต้อนรับฉันด้วยลมหนาวและกลุ่มคนไร้บ้านที่หอบสัมภาระรุงรังนั่งหลบลมอยู่ตามซอกตึก

จะ เมืองไหนๆ ในอเมริกาก็เป็นแบบนี้เสมอ ทั้งซานฟรานฯ ลอสแองเจลิส นิวยอร์ก หรือแม้แต่นครหลวงอย่างวอชิงตัน ดีซี เราจะเห็นกลุ่มคนไร้บ้านนั่งกระจายกันอยู่ทั่วเมือง

ในร้านเบอร์เกอร์ยี่ห้อดังย่านใจกลางเมือง จึงเป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ของบรรดาโฮมเลสไปโดยปริยาย

เมื่อยืนอยู่ใจกลางดาวน์ทาวน์ ฉันจึงพบว่า คำเลื่องลือถึงสรรพคุณในแง่มุมต่างๆ ของไมอามีเป็นจริงทุกประการ

ตึก สูงระฟ้าโอบรัดแขกเหรื่อของไมอามีอย่างหลวมๆ ไมอามีไม่ใช่เมืองประเภทเบาสบายบนชายหาด หรือเป็นศูนย์กลางสำหรับนักท่องเรือสำราญแค่นั้นเสียเมื่อไหร่ สถาบันการเงิน ธุรกิจสื่อสาร บริษัทชั้นนำของโลก บริษัทข้ามชาติแบรนด์ดัง ไปจนถึงพิพิธภัณฑ์ศิลปะ ทุกอย่างกองรวมกันอยู่ที่ไมอามี

นั้น ก็คงใช่แล้วล่ะ ที่ไมอามีถูกยกย่องให้เป็นศูนย์กลางทางธุรกิจ และอุตสาหกรรมบันเทิง เพราะรอบตัวของฉันเวลานี้ ล้วนแต่เป็นบริษัทชื่อดังทั้งสิ้น

อะไร ไม่ดีเท่า ไมอามีสะอาดอย่างน่าประหลาด ไม่เสียแรงนิตยสารฟอร์บส์เคยจัดอันดับให้ไมอามีเป็นเมืองสะอาดที่สุดใน อเมริกา เขาไม่ได้วัดกันแค่บนท้องถนนเท่านั้น แต่ดูไปยันเรื่องน้ำท่า พื้นที่สีเขียวในเมือง คุณภาพอากาศ ไปจนถึงเรื่องการจัดการขยะ

ซึ่ง เรื่องอากาศนั้นแทบไม่มีข้อสงสัย เมืองริมทะเลแบบนี้มีอากาศดีเป็นต้นทุนอยู่แล้ว ส่วนเรื่องพื้นที่สีเขียวนี่ก็เหมือนกัน ไมอามีมีสวนให้ชาวเมืองได้มานั่งพักผ่อนหย่อนอารมณ์กันริมทะเลเลย

จะ ติดใจอยู่เรื่องเดียวก็ตรงเรื่องรถติดนี่แหละ จากถนนสวยๆ เคียงทะเลไปเรื่อยๆ พอจะเข้าสู่ย่านชายหาดแถวเซาท์บีชเท่านั้นแหละ ทุกอย่างก็ดูติดหนึบ เพราะย่านริมทะเลไม่มีพวกรถไฟใต้ดินและเมโทรมูฟเวอร์ให้บริการ ใครจะไปเอ้อระเหยแถวริมหาดถ้าไม่นั่งรถเมล์ก็แท็กซี่ไปเลย

ถ้าจะชอบ ฉันคงชอบที่ไมอามีมีพิพิธภัณฑ์กระจายเป็นจุดๆ เอาไว้ให้นักท่องพิพิธภัณฑ์ได้ตระเวนชมกัน

และ ในย่านริมทะเล ก็คงจะมีอยู่ไม่กี่มุมที่ทำให้สดชื่นรื่นปอด เพราะถ้าเป็น ย่านเบย์ไซด์ ก็จะเป็นแนวมุมชิลล์ มุมกินดื่มช็อป และมุมทัวร์ ที่หากใครนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรในไมอามีดี ให้มามุมนี้

แต่ ถ้าชอบแนวผึ่งแดดบนชายหาดและปาร์ตี้ ไปโต๋เต๋แถว ย่านเซาท์บีช น่าจะเวิร์กกว่า และที่นั่นดูเหมือนว่าดัชนีความคึกคักจะดีดตัวขึ้นแรงกว่ามุมไหนในไมอามี

ต่อ ให้อากาศเย็นยังห่มไมอามีอยู่ และต่อให้เป็นกลางวันแสกๆ แต่สาวในชุดบิกินีก็ยังคงโยกย้ายส่ายสะโพกกลางคาเฟ่ เพื่อเชื้อเชิญแขกเหรื่อให้เข้าร้าน

ชายหนุ่มที่อพยพมาจากคิวบา ยังคงนั่งมวนซิการ์อย่างไม่สะทกสะท้านต่อเสียงลั่นชัตเตอร์

เสียง เพลงและชีวิตชีวาคงไม่เคยขาดหายไปจากเซาท์บีช เมื่อมันเคล้ากับเสียงคลื่น ไมอามีจึงยังคงเป็นฮอตสปอตและเป็นที่รักของนักเดินทางอยู่เสมอ